“Gösteriş İçin” Yazılmış Yazılar

Özel günlerin gelmesiyle güzel yazılar güzel videolar değişik imojiler hazırlanıp sosyal medyada  harıl harıl paylaşımlar yapılmakta. Sanal dünyada her şeyin en güzel tarafını göstererek yazmak moda oldu son yıllarda. Evinde karısına aklınızdan geçmeyecek eziyeti yapıyor, çocuğuna gereksiz yere bağırıp çağırıyor, anne babasına haketmediği şekilde sert davranıyor veya tam tersi herkes birbirine iyi davranmıyor fakat bir bakıyorsunuz ideal bir baba ideal bir eş ideal bir evlat ... Acaba kendini mi rahatlatıyor kişiler. Bir bakıyorsunuz dünya kadınlar gününde karısı bir melek, değil aileyi dünyayı kurtaran kadın, bir bakıyorsunuz babalar gününde aslan parçası bir baba-ailecek mutlu fotoğraflar içerisi kan ağlıyor ama sosyal medyadaki bildirimler öyle demiyor.
  Bugün dünya kadınlar günü kaç erkek eşini üzmeden bugüne kadar geldi geri dönüp yaptıklarından pişmanlık duydu.  Sosyal medya ya ben bugün eşime çiçek aldım kahvaltıdayız biz çok mutluyuz ben eşimi üzmüyorum mesajı vermek için mi paylaşımlar yapıyor  insanlar. Bana hiçbir şey inandırıcı gelmiyor çünkü her şey göstermelik her şey arzu edildiği gibi yansıtılıyor ama yapılamadığı gibi düşüncesi var bende. Onun için de bu günler bana pek bir şey ifade etmiyor. Sanki canım derken canın çıksın işleri yapılıyor. Kadın olarak hiç kimseden bir destek beklemiyorum hele hele erkeklerden...Tabi her erkeği kast etmek yanlış olur. Kadınları üzüp de bugün şakşak yapmak beni ikna etmiyor... Kadınlar her zaman emeklerini sonuna kadar harcarlar yinede harcayacaklardır. Çünkü sen çok emek harcıyorsun birazda ben destek olayım diyecek bir erkek olacağını sanmıyorum. Ne yapalım “O erkek  Allah öyle yaratmış.” Bizi de böyle yetiştirip böyle kandırdılar ya... helal olsun büyüklerimize... bizde kuzu kuzu yıllarımızı verdik...

Saygı Sevgi Hoşgörü

Hayatın tadı tuzu yok derler ya...aynen öyle... yine de şükür deyip herşeyi zamana bırakıp gidiyorum. Gidiyoruz diyecektim ama başkaları  adına konuşmak istemedim. Kendi adıma konuştum. 

Bakıyorum yakınımda en iyi tanıdıklarıma, en ufak çocuk, en minik kedi bile bildiğini okuyor. Yani kendisinin doğrularını yapıyor. Ben de dahilim bu işe. Ben her zaman söylüyorum bakacağım/bakmayacağım yüze tükürmeden, kimseyi kırmadan yaşıyorum. Ancak beni çok rahatsız eden biri varsa ben de umursamadan geçemiyorum. Umursamadan geçemiyorum da ne yapıyorum? Kendi kendime söyleniyorum, ya da konunun muhatabı olmayan birisine anlatıyorum geçip gidiyor. Olan konunun muhatabı olmayana oluyor. Eğer kızdığınız kişi varlığından vazgeçemeyeceğiniz anne/babanız, evladınız, kardeşiniz, hala/dayı/teyze/amca, birinci derece kadim dostunuzsa gözlerinizi kapatıp kulaklarınızı sağır etmelisiniz.Tabii ki kendinizi ezdirin demiyorum. Bazıları bazı davranışları siz sessiz kaldığınız sürece hep tekrar ederler. O kadar da değil. Dünyanın üç günlük olduğunu dünün geçtiğini, bugünün bitmek üzere olduğunu yarına çıkmaya senetimizin olmadığını unutmayalım. Kırıcı olurkende, kin tutarkende, olumsuz düşündüğümüzde de her zaman o kişiyi bir daha göremeyeceğimizi düşünmek gerekir. Bazan o kişi ile görüşmezsem kaybedecek neyim var ki diyebiliriz. Ancak yukarıda saydıklarım, görüşmezsem kaybedecek neyim var ki diyemediklerimiz olmalı...

Korkak İnsanlar

Olumsuz bir cümleyle konuşmaya başlamak istemiyorum ama ne yapayım yazımın konusu öyle...

Korkak insanları sevmiyorum.  Neden yada neyden korktuğunuza bağlı diyorum. Kediden  köpekten korkabilirsiniz. Karanlıkdan korkabilirsiniz. Arabanın süratli gitmesinden korkabilirsiniz. Gök gürültüsünden korkabilirsiniz. Yaptığınız bir hatadan dolayı babanızın bağırmasından korkabilirsiniz. Daha arttırabiliriz korku çeşitlerini. Psikolog değilim ancak şunu biliyorum ki sizin daha önceden yaşadığınız olaylarla ilgili olarak sizde bıraktığı sonuçlar bunlar. Babadan korkmaya gelince o da bizim toplumsal yapımızdan kaynaklı bir korku şekli. Hayvanlardan korkmayın, arabanın süratli gitmesinden korkmayın, babanızdan korkmayın demiyorum. Nasıl derim size böyle bir şey.
Ben korkak derken neyi kastediyorum biliyor musunuz? Kendini ispatlayamamış insanların kendilerini ispatlamasına farkında olmadan yardımcı olan, yine kendini gösteremeyen zavallılara kızıyorum. Aaa buldum. Ülkenin gidişatından pek farkı da yok bana göre. Hııııı....onu öyle yapma işaret parmak...😡 ne yapsın insanlar, birine bağlı yaşamaya, birisi tarafından idare edilmeye alışmışlar. Doğru bildiklerini bile söyleyemiyorlar. Bir gruba mensup olmuşlar, farklı bir görüş beyan etseler o grubun dışında kalırlar. Belki benim bilemediğim korkuları vardır. Mesela yalnız kalma korkusu var, ya daha önce özel durumlarına hakimse grup lideri her şey dökülür ortaya. Nasıl da benziyor siyasilerin durumuna. Gruba aykırı davranış sonucu başa gelecekler korkusu diye bir korkuda varmış. Süpersiniz ya... ülke genelinde bu insanlar koyun mu hiçbir şeye tepki vermiyorlar diyorduk. Bireysele yada küçük bir topluluğa inince, görüyoruz ki ülke genelinin temelini bu korkak insanlar oluşturuyor. İşte ben bu korkak insanları sevmiyorum. Kendinizi başkasının ipinden kurtarın. Özgür iradenizle yaşayın. Siz olun. Kişilikli olun. Ah zavallıcıklar ah....

Dostluk...

Çocukluk arkadaşlarım birer birer gözümün önüne geliyor. Bazıları yaptığı güzelliklerle bazıları da yaptığı yaramazlıklarıyla... yaptıkları yaramazlıklara o zaman kızdıysam bile şimdi kızamıyorum. Çünkü çocuktular kötü niyetle yapmıyorlardı. Saftılar temiz yürekliydiler. Okul çağlarım geldi geçti. Yine nice arkadaşlar edindim nice dostlarım oldu. Hepsinin ayrı ayrı özeline vakıf oldum. Sırdaş bir yapım vardı. Ser verir sır vermezdim. Öğretmenlik hayatım başlı başına dost ve arkadaş bankası oldu sanki. Kiminden bahsederken “kırk yıllık dostum” dedim kiminden bahsederken “çok vefalıdır” dedim. Herkes için iyi şeyler düşündündüm. Bazılarının çocuklarını eşlerini bile yakından tanıdım. Aile olduk sanki. Eminim onlar beni aile sofralarında anlatıyorlardı. Tabii ben de onları anlatıyordum. Böyle güzellikler yaşarken insan işte, bazıları beni çok yoruyor, bazıları üzüyor yine mi dediğim de oluyor. Buna rağmen çok mutluyum insanları sevmekten. Zaman zaman incitseler vefasızlık yapsalarda, sizi ters köşe yapsalarda değmez mi arada yakalayacağınız çok özel birkaç kişi...bazıları hala yanıbaşımda dost diye bildiklerim, bazıları uzaklarda bir telefon açtığında/açtığımda hala ayrıldığındaki sevgi dolu ses tonuyla...şunu anladım ki yaş ilerledikçe dost edinmek zorlaşıyor. Yaşadıklarınız birbir canlanıyor hep acaba diyorsunuz ve artık ince elekten geçiyorsunuz. Biraz karamsar düşündüm ama yinede iyi ki varsınız, iyi ki tanımışım dediğim dostlarım hala yanımdalar... hayat kısa dostlarımızla kalalım değerlerini bilerek DOST kalalım...arkadaşlarım birer birer gözümün önüne geliyor. Bazıları yaptığı güzelliklerle bazıları da yaptığı yaramazlıklarıyla... yaptıkları yaramazlıklara o zaman kızdıysam bile şimdi kızamıyorum. Çünkü çocuktular kötü niyetle yapmıyorlardı. Saftılar temiz yürekliydiler. Okul çağlarım geldi geçti. Yine nice arkadaşlar edindim nice dostlarım oldu. Hepsinin ayrı ayrı özeline vakıf oldum. Sırdaş bir yapım vardı. Ser verir sır vermezdim. Öğretmenlik hayatım başlı başına dost ve arkadaş bankası oldu sanki. Kiminden bahsederken “kırk yıllık dostum” dedim kiminden bahsederken “çok vefalıdır” dedim. Herkes için iyi şeyler düşündündüm. Bazılarının çocuklarını eşlerini bile yakından tanıdım. Aile olduk sanki. Eminim onlar beni aile sofralarında anlatıyorlardı. Tabii ben de onları anlatıyordum. Böyle güzellikler yaşarken insan işte, bazıları beni çok yoruyor, bazıları üzüyor yine mi dediğim de oluyor. Buna rağmen çok mutluyum insanları sevmekten. Zaman zaman incitseler vefasızlık yapsalarda, sizi ters köşe yapsalarda değmez mi arada yakalayacağınız çok özel birkaç kişi...bazıları hala yanıbaşımda dost diye bildiklerim, bazıları uzaklarda bir telefon açtığında/açtığımda hala ayrıldığındaki sevgi dolu ses tonuyla...şunu anladım ki yaş ilerledikçe dost edinmek zorlaşıyor. Yaşadıklarınız birbir canlanıyor hep acaba diyorsunuz ve artık ince elekten geçiyorsunuz. Biraz karamsar düşündüm ama yinede iyi ki varsınız, iyi ki tanımışım dediğim dostlarım hala yanımdalar...